How I Was Born

When I was young I always wished to become a man or atleast reach 21 years.
This was just because once I asked my mom "Momma I want to marry?".
Suddenly she called my father and said, "Hi Raju, look, Hari want to marry now" and she laughed.
I was little amused hearing this. First I thought she was going to arrange my marriage eventhough I did not have any clue on what marriage was.
And later I felt like I said something wrong.

Then she continued, "Look Hari, if you want to get married then first you should be 21 years old and become a man".
Hearing this I said to myself, "Let me try hard to become a man" and then came my next question "Momma how I was born?".

My mom stared at pappa, who was sitting in the hall and then started laughing.
I continued, "Tell me, how I was born?".
Pappa came out of the hall to our room and came close to me, patted on my back and he said "Hari, I will tell you the whole story".
Hearing this my mom was almost flattened.
She asked my pappa "What, you are going to tell the whole story to him?"

Pappa smiled and replied, "He is our son, let him know the whole truth".
Hearing this Mom was fully flattened but pappa continued.

"It was on a rainy day, when me and your momma were alone and sitting in our varandha.
We really wanted somebody in our life to care for, to love for.
So we thought of praying to Jesus and ask him to gift us a son.
We lightened the candle and started praying.
'Oh jesus, we both are alone. We need a son to love for. When we get older we need somebody on our side to look after us.
Please gift us one of your son'.

You know, your momma even cried at that time and Jesus heard our prayer.

After the paryer we came back to the varandha and sat there for long.
The rain was so heavy that it almost flooded our place.
Suddenly we saw something flowing through the flooded rain water.
We waited till it came close to us. It was a basket made of bamboo.
Your momma ran and took that basket out of the water.
Suddenly we heard a voice from the basket and we looked at it.
We saw only a  woolen cloth inside it.
As your mom started taking off the cloth we saw a child in the basket covered in the woolen cloth.
It was you, my dear son. You were a gift from Jesus to us".

I believed the whole story. Next day when I went to school. I said to my friends that I am God's son and explained the whole story to them.
Hearing this they replied to me "Hari, not only you. We are also God's sons".
I asked them, "How?" and they told me their story and then only I got to know that they were also born the same way but through different mediums.
Some were born in basket and covered with clothes and some without clothes, some were taken by the wind, some were born on the tree etc.

I looked at the sky and said to God. "God you are great. How many sons you have?"

After an year I really wanted a sister in my life. So I went to my parents again and asked them, "Pappa, mamma, I need a sister".
Pappa replied "What? How could we give you a sister all of a sudden?"

I said "Look it is almost raining now, come on, let us pray to Jesus. This time you pray for a girl, OK".
Pappa held my hand and said "Son, look your Mom is preganant and you need to wait for some more days. You will get a sister".
I was too happy to hear that. Next day I told all my friends that I am going to get a sister and bosted to them "Guys, my sister is not going to be born the way we were born.
This is a special way. I do not know what it is. Pappa asked me to wait for some more days".

Finally after some days I heard that we got a new baby in my house. I ran from school to see my sister.
I went close to my mom and looked at the baby. To my surprise that was a boy.
I was too shocked and started crying.

I said to Pappa, "I told you to pray that day. It was almost raining then. Instead you tried something different. That is why I got a brother".

Both my pappa and momma started laughing and Pappa told me "We too really wished son, but god graced us with a boy. Better luck next time".

Suddenly I heard a sound. I looked back and saw my mom lying in the floor.
Pappa went and held her in his arm and poured water on her face.
She was awakened from her unconsciousness.
Looking into Pappa's face she asked, "Are you sure, we need to try again".
I said "Offcourse, after all it is a matter of prayer and rain. Right?"

Hearing this everybody started laughing and I stood there clueless.

Finally when I reached my 12th standard and through our biology teacher I got to know 'How I was really born'.

Facebook Friendship

I was really looking for a subject to write something on my blog. But did n't get any. So spend more time with FB.
Finally my brain hit a bad sector and I got a good scrap. Suddenly I posted it in FB.
I had posted more than 100 comments in FB until now.
But never got more than 3 responses for a comment, eventhough I really liked to recieve responses from my friends.
That always gives us an extra chance to counter and express ourselves.
Finally some of my friends found this post of mine much interesting and they started commenting back on it.
That chain went on for more than 10 to 15 counter comments and I was eagerly waiting for the next counter.
Suddenly I got a notification that somebody liked my comment.
I checked. Interestingly it was a girl's comment. Usually I have only one or two active lady friends in my FB account.

This one was a new face. I tried to recollect her face after seeing her profile picture.
My brain's scanner worked fast. It started scanning all the faces from my childhood to school days to college days to prefessional days.
But I failed to identify her face. May be my scanner is an outdated one or I may not be knowing this girl at all.
I was not in a mood to give up. Suddenly I thought that she might be knowing me.
Otherwise she would n't have got into my wall.
So I send her a friendship message. Within minutes my request was accepted and I was happy to get a new friend into my FB list.

I continued my journey through FB. Wandered here and there. Went to some of my friends photo galleries and walls.
When I came back to my home. I saw a funcky post from my new friend.
Without even thinking for a second I gave a counter comment and later I forgot about it.
After some time I got a message from her. It was something like "I thought you are my relative's friend and that is why I accepted your friendship".
I replied, "Ya, I know him, we are friends. You posted on my wall and that is why I send you a friend request. After all this is how friends are being born :-) "
After sending this message only I realized that I had commented on her wall also. So I sent her another message.
"Just now I noticed that I also commented on ur wall. If u don't like it, I am sorry. Won't do it again :-)"

Till now she did n't divorce me from our friendship:-)
May be by tomorrow morning, when I open my FB account I could expect a message.
"Enna Rascale. Never Repeat it. Mind it.... I say!"

Facebook's Jango Boys

 They are a rare species of people you could see here and there in facebook.
 The main characteristics of these guys are the following

• They always discuss about Paulo Coelho's and Chetan Bhagat's books. Even though they never read it.
• They always talk about Hollywood movies like Inception, Matrix etc. Eventhough they never understood it.
• They always use the words Fu**er and su**er. Eventhough there is no need for its usage.
• They never complete a full sentence. Eventhough it does n't mean anything.
• They always pretend that they like only Emininem's and Hiphop music. Eventhough daily they listen to our desi music.
• They say they have italian and mexican cuisines everyday. Eventhough they have 'kanji and payar'. 

So dudes,  read coelho's book @ italian pizza corner. cud have made hollywood movie out of it. Fu**er directors, not ready!!!. Movie s**ks. Imagine hero's entry, background hiphop music. Cool Na.

What Cool :-)

The Killer Friendship

Finally I have to accept that truth and I am forced to take a bold decision.
Now I am going to kill my close friend, oh rather he is my bestest friend.
I am gonna do it just for the sake for profiting some money.

Now I am asking myself, "Am I a selfish guy?". I am truely confused.
I really do n't want to do this, but I have no other choice.
I waited for a such a long time. Tried to keep him with me as much as possible. But no more now.

He was with me from my teenage, driving me through the adolescence.
All my secrets I shared through him.
He was there with me through my good and bad.
He is everything for me until now.
I used to take him with me where ever I went.

Every day he used to talk to my mom in my voice.
He even reminded me on all the things I had to do.
Every morning he used to woke me up.
Eventhough I hated it but still I loved him and he never gave up, continued.

Even my girlfriends liked him.
Sorry, I should n't say Girlfriends rather they were my friends who were girls.
Eventhough I really wanted them to be my Girlfriends, but none of them ever thought in a similar way.
So he was too lucky to get all my attention and love.
Do not misunderstand me. Trust me, I am not a Gay rather him.
This is just true friendship.

In this world when you could make new friendship and get better friends.
"Do you waste time and money for a useless friend?"
Sorry, he was not 'useless'. He was very much 'useful'.
But I do not want to be too soft to him now. I fear that it will make me rethink.

This world is fully driven by money and not by love.
And I am not a Valentine to live for my love and friendship.

So I have decided to Kill my friend today at 24:00 hrs. I know I am a bad guy. But no regret this time.
I know tears will try to fall from my eyes but I won't give them a chance to flow through my cheecks.
I am too bold and I won't cry.

He knows that I am going to kill him and he really wish to send an final message to all of you.
But I won't let him send it to you, rather I will send this killer note for him.

Guys, read it.

"Today is my Bestest friends Death day, Pray for his soul. I am going to kill him.
But I will not throw him away, once killed.
I will Keep him in a pyramid, preserve him like a pharaoh.
Coz I am sure, one day when nobody is with me, I am alone and really need somebody on my side.
He will then reincarnate like the Jesus and come to save me.
That is our friendship. The Killer Friendship!!!

by
Navin on behalf of +919447448227"

I will be back with my new friend soon.
Until then keep in touch through Email: navzoro@gmail.com
Skype: navin.raju
Blog : http://navzoro.blogspot.com/

French Kiss

When I saw her in the shop I was almost flattened.
Trust me, she was too curvy. I should say 'The Perfect Shape'.
The sun almost killed me in the street during the day.
I was really thirsty for her by then.
I wished if she was in my hands.

And I knew that I could get her.
My thirsty for her really forced me to buy her for that eve.

Finally I decided to go for her and counted the money in my pockets.
She was little costly.
But it is like that.
Demand always adds value to things.

I paid the money to the guy over there and told him "I need her now".
He smiled and replied "Take her, she is all yours".

I felt too happy when I had her in my arms.
With great pride I held her tight in my arm.
Then I told her, 'Baby, I am gonna taste you'.
She did n't reply but gave a fizz on a shake.

I slowly moved my lips over her, a sort of french kiss.
I felt the love flowing from her to my inner soul.

Finally when it was all over, I said to myself "Yeh Dil Mange More. How could I get one more Pepsi".

പൂനെ - അറിയുന്തോറും അകലാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ച ഒരു മഹാ നഗരം

(ഇത് ഇന്ന് രാവിലെ വരെ എനിക്ക് പുനെയെ കുറിച്ചു ഉണ്ടായിരുന്ന വിചാരങ്ങള്‍ ആണ്. പുതിയ മേച്ചില്‍ പുറങ്ങളില്‍ ഇന്ന് ഞാന്‍ എത്തി പെട്ടപ്പോള്‍, പുനെയെ മെല്ലെ സ്നേഹിച്ചു  തുടങ്ങി ഇരിക്കുന്നു.)

പൂനെ - അറിയുന്തോറും അകലാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ച ഒരു മഹാ നഗരം. പൂനെയില്‍ ഒരു ജോലി തരപെട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആദ്യം ഓര്‍ത്തത്‌ ജീവിതത്തിലൊരു ചേഞ്ച്‌ ആകുമല്ലോ എന്നായിരുന്നു. വളരെ അധികം ഫാസ്റ്റ് അയ ജീവിതം, മനോഹരമായ ഒരു നഗരം, ഒരു പറ്റം നല്ല ആളുകള്‍. പക്ഷെ എന്റെ പ്രതീക്ഷകള്‍ക്കും അപ്പുറം ഒരു വലിയ ചേഞ്ച്‌  ആകുമെന്ന് ഞാന്‍ ഒരിക്കലും കരുതി ഇല്ല. ആദ്യമായി ഞാന്‍ വന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ കണ്ടത് മരങ്ങളെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ഫ്ലാറ്റുകള്‍  ആണ്. നമ്മള്‍ ഗ്ലോബല്‍ വാമിങ്ങിനെ കുറിച്ച് ഘോരാഘോരം പ്രസംഗിച്ചു  കൊണ്ടിരുന്ന
 പ്രസംഗ വേദികള്‍ പോലും ഇപ്പോള്‍ ഫ്ലാറ്റുകളാല്‍  തുടച്ചു മാറ്റ പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. അതാണ്  നമ്മുടെ development കാഴ്ചപ്പാട്. ഒരു പക്ഷെ  നമ്മുടെ GDP 10% ത്തിനും അപ്പുറം എതിപെടുത്താനുള്ള ദീര്‍ഖ വീഷണം.

പണ്ട് മരങ്ങളില്‍ കൂട് കൂട്ടിയിരുന്ന ഇന്ത്യക്കാരായ പക്ഷികള്‍ എല്ലാം ഇപ്പോള്‍ മരങ്ങള്‍ തേടി നമ്മുടെ അതിര്‍ത്തിയും കടന്നു മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലും, ഭൂഘണ്ടങ്ങളിലും എത്തി കൂട് കൂട്ടി കഴിഞ്ഞു. കാരണം മറ്റൊന്നും അല്ല ഇവിടെ മരങ്ങള്‍ പോയിട്ട് ചെറു പുല്ലുകള്‍ പോലും കാണാനില്ല എന്നത്
തന്നെ. പക്ഷികള്‍ ആയതു  കൊണ്ട് അവയ്ക്ക് പാസ്പോര്‍ട്ടും വിസയും വേണ്ടാത്തത് ഭാഗ്യം. പിന്നെ കുറെ കുഴി മടിയന്മാര്‍ അയ പക്ഷികള്‍, അവ ഫ്ലാറ്റിന്റെ മേല്‍ക്കൂരകളില്‍ ആണ് കൂട് കൂട്ടിയിരിക്കുന്നത്. ഇന്ത്യയോടുള്ള സ്നേഹമോ അതോ പറക്കുവാനുള്ള മടിയോ അറിയില്ല. അവയുടെ ഭാഷ അറിയാത്തത് കാരണം ഞാനൊട്ടു ചോദിച്ചിട്ട്മില്ല.

ഒരു പുതിയ നഗരത്തിലെക്കല്ലേ പോകുന്നത് ഒന്ന് സുന്ദരന്‍ ‍ആയി  കളയാം എന്നോര്‍ത്ത് അല്പം ഏറെ ഫെയര്‍ ആന്‍ഡ്‌ ലവ് ലിയും  തെയ്ച്ചാണ് ഇവിടേയ്ക്ക് വന്നത്. റോഡില്‍ ഇറങ്ങി 100 മീറ്റര്‍ നടന്നില്ല, സൈഡില്‍ കൂടി ഒരു ബസ്‌ പോകുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടത്, ജാംബവാന്റെ കാലത്തേ രഥത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു വാഹനം. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ബസിന്റെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ച് പരിതപിക്കുന്ന ആളുകളെ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് വളരെ വിഷമം തോന്നി.

എന്റെ മുഘത്ത്‌ എന്തോ പറ്റി ഇരിക്കുന്നതായി തോന്നിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മെല്ലെ കൈ കൊണ്ട് മുഖം ഒന്ന് തുടച്ചിട്ടു നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടത് കറുത്തിരുണ്ട എന്തോ ഒന്നാണ്. ആദ്യം ഞാന്‍ ഒന്ന് പകച്ചു, എന്റെ തൊലിയുടെ നിറം
ഇളകുന്നതാണോ എന്ന്. പിന്നീടാണ് മനസിലായത് അത് ഇവിടുത്തെ പൊടി പറ്റിപ്പിടിചിരിക്കുന്നതാണെന്ന്. എനിക്ക് ശരിക്കും appol മലയാളം ഫിലിം 'പറക്കും തളിക' യിലെ സീന് ‍ആണ് ഓര്‍മ്മ വന്നത്. ഇപ്പോള്‍ എന്റെ അവസ്ഥ ദിവസവും ഒരു ഫേസ് വാഷ്‌ ക്രീമും കൂടെ കൊണ്ട് നടക്കുക എന്നതാണ്. ഒരു പെണ്ണ് കെട്ടുന്നത് വരെ നമ്മള്‍ നമ്മുടെ സൌന്ദര്യം കത്ത് സൂക്ഷിച്ചല്ലേ പറ്റൂ. ഇപ്പോള്‍ വിവാഹ മാര്‍ക്കെറ്റില്‍ വെളുത്ത ആളുകള്‍ക്കാണ് ഡിമാണ്ട് എന്ന് എന്റെ  ഒരു സുഹൃത്ത്‌ പറയുന്നത് കേട്ട്. ആകരുതേ എന്നായിരുന്നു എന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥന.

വായിനോട്ടം പണ്ടേ ശീലമായിരുന്നത് കൊണ്ട്, ഇവിടെയും ആ കലാപരിപാടിക്ക്‌ ഒരു കുറവും വരുത്തണ്ട എന്ന്
 കരുതി ഞാന്‍ മെല്ലെ ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു. പക്ഷെ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്, സ്ത്രീ രൂപങ്ങള്‍ ആണെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന കുറെ മുഖം മൂടി ധാരികളെ ആയിരുന്നു. ഒരു വിധം തീവ്രവാദികളെ പോലെ മുഖം മറച്ചാണ് ഇവിടെ സ്ത്രീകള്‍ നടക്കുന്നത്. അകെ കാണാം പറ്റുന്നത് അവരുടെ കണ്ണ് മാത്രം, അതില്‍ തന്നെ തറവാടികള്‍ നല്ല കൂളിംഗ്‌ ഗ്ലാസും വാങ്ങി വെച്ച് അകെ കാണാവുന്ന കണ്ണും കൂടി മറച്ചു. ഈ രൂപങ്ങളെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആദ്യം കരുതിയത്‌ പൂനെ ഒരു മുസ്ലിം പൂരിപക്ഷ സ്ഥലം ആണെന്നാണ്. എന്നാലും ഒരു ഉറപ്പിനയും, ഇങ്ങനെ മുഖം മറക്കാത്ത സ്ത്രീകള്‍ ഉള്ള സ്ഥലം ഉണ്ടോ എന്നറിയാനും ആയി ഞാന്‍ എന്റെ സുഹൃത്തിനോട്‌ ഒരിക്കല്‍ ഇതിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു. പിന്നീടാണ്‌ മനസിലായത് അവനും ആദ്യം ഇതേ സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്. പിന്നെ അവന്‍ ഇതേ പോലെ തന്നെ സംശയാലുക്കള്‍ അയ ഒരായിരം ആളുകളില്‍ നിന്നും ചോദിച്ചരിഞ്ഞതാണ് അതിന്റെ രഹസ്യം. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ആണുങ്ങള്‍ ആണുങ്ങള്‍ തന്നെ ആണല്ലോ. ഇവിടുത്തെ പൊടിയും പുകയും പേടിച്ചു സ്വന്തം മുഖം സൌന്ദര്യത്തോടെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ഉള്ള ഒരു വിദ്യ ആയിരുന്നു ഈ പര്‍ദ്ദ ധാരണം എന്ന്. പൂനെയില്‍ തീവ്രവാദി ആക്രമണം ഉണ്ടായപ്പോള്‍ ഇവിടുത്തെ പോലീസ്, സ്ത്രീകളോട് അവശ്യപെട്ടു അത്രേ ഈ  രീതിയിലുള്ള വസ്ത്ര ധാരണം പാടില്ല എന്ന്. ആ നിയമം ഒന്ന് നിലവില്‍, വന്നാല്‍ മതി ആയിരുന്നു.

ഇവിടെ റോഡിന്‍റെ ഒരറ്റം മുതല്‍ മറ്റേ അറ്റം വരെ restaurants കളാണ്. ഇവിടുത്തെ ആളുകള്‍ തിന്നാന്‍ മാത്രം ജനിച്ചവര്‍ ആണോ എന്ന് തോന്നുപ്പിക്കും, ഇവിടുത്തെ restaurants ഇന്റെ എണ്ണം കണ്ടാല്‍. ചെറിയ തട്ട് കട മുതല്‍ നല്ല ഹൈ ക്ലാസ്സ്‌ വരെ ഉണ്ട്. പക്ഷെ എല്ലാ ഇടത്തെയും റേറ്റ് ഒന്ന് തന്നെ. മെനു കാണാതെ നമ്മള്‍ ഫുഡ്‌ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്താല്‍ ഉറപ്പാണ്‌ അവസാനം ബില്ല് കിട്ടുമ്പോള്‍ അന്ധാളിക്കും എന്നുള്ളത്. എനിക്കറിയില്ല ഇവര്‍ നമ്മുടെ കേരളത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന പോലെയുള്ള  പച്ചക്കറികളും, കോഴിയും, മീനും ഒക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ ആണോ ഇവിടെയും കറി വെക്കുന്നത് എന്ന്. അതോ ഇവിടുത്തെ കോഴികള്‍ക്ക് നാലു കാലും, മീനുകള്‍ക്ക് സംസാരശേഷിയും, പച്ച്കരികള്‍ക്ക് ജീവനും ഉണ്ടോ എന്ന്. ഒരു വിധം നല്ല restaurant ഇല്‍ കയറി ഇല്ലെങ്കില്‍ സൂക്ഷിക്കുക, നിങ്ങള്‍ ഒരു വിധം എന്ത് ടേസ്റ്റ് ചെയ്താലും ഒരേ രുചി ആയിരിക്കും. അതാണ്  പൂനെ സ്പെഷ്യല്‍. ഇവിടുത്തെ ആളുകള്‍ ഒരിക്കലും ആഹാരം വീട്ടില്‍ പാചകം ചെയ്യാറില്ല  എന്ന് തോന്നുന്നു. എപ്പോള്‍ ചെന്നാലും എല്ലാ restaurant കളിലും തിരക്കാണ്. എത്ര റേറ്റ് ആയാലും ഇവിടെ അത് കൊടുത്തു ഫുഡ്‌ കഴിക്കാന്‍ ആളുകള്‍ തയ്യാറും ആണ്. അതാണ് ഒരു ശരാശരി പൂനെവാലായുടെ മെന്റാലിറ്റി. പക്ഷെ ഒരു സാദാ മലയാളിയായ, എന്നും അമ്മയുടെ രുചിയുള്ള ഫുഡ്‌ കഴിക്കുന്ന നമുക്ക് ആദ്യം ഈ ശീലം അല്പം കടുപ്പം ആയി തോന്നാം  എങ്കിലും പിന്നീട് അത് ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം ആയിക്കോളും.

എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ ആഗ്രഹം എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇവിടം വിട്ടു നമ്മുടെ കേരളത്തിലെ വായു ശ്വസിക്കണം എന്നാണ്. വെറും രണ്ടു മാസത്തെ ജീവിതം കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് ഇവിടം മടുത്തു തുടങ്ങി. പക്ഷെ മാസാവസാനം അക്കൌണ്ടില്‍ വീഴുന്ന തുട്ടുകളുടെ വലുപ്പം ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍  ഇവിടെ തന്നെ ജീവിച്ചു കളയാം  എന്ന് കരുതുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ തുട്ടുകള്‍ കൂടുതല്‍ കിട്ടുന്ന ഒരു ജോലി നാട്ടില്‍ തരപെടണം. അതിനുള്ള സാദ്യത അതി വിദൂരം ആണ്. എപ്പോഴെങ്കിലും നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്താം എന്ന പ്രതീക്ഷ ഓടെ, വളരെ പെട്ടെന് കേരളം വിട്ടു പൂനെയില്‍ എത്തി ഗതി  കിട്ടാതെ അലയുന്ന ഒരുവന്റെ ആത്മ നൊമ്പരം.

( ഈ ബ്ലോഗില്‍ സ്ത്രീ പരാമര്‍ശം ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒരു ഭൂലോക വായിനോക്കി ആണെന്ന് ഇത് വായിക്കുന്ന സ്ത്രീ ജനങ്ങള്‍ കരുതരുത്. ഒരു ശരാശരി ആണിന്റെ മേന്ടാലിട്ടി ഓടെ എഴുതിയതാണ്. നിങ്ങള്ക്ക് ഇത് വായിച്ചിട്ട് എന്നോട് ആരാധന തോന്നുന്നെങ്കില്‍ മനസിലാക്കുക, ഞാന്‍ ആരാധിക്കാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഒരാള്‍ ആണെന്ന്.
എന്റെ എല്ലാ പുരുഷ വായനക്കാരോടും, മുകളില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പരാമര്‍ശം ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങള്ക്ക് ബോര്‍ ആയി തോന്നാം. ക്ഷമിക്കുക. ഇങ്ങനെ അല്ലെ മറ്റുള്ളവരെ ബോര്‍ അടിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റൂ :-) )

എന്റെ രണ്ടു പ്രണയങ്ങള്‍

During a chat with one of my friend, he asked me to write blogs and send it acros to him as he was interested in it. Once the chat is over I wrote this crazy stuff and posted it in FB in 15 mins .-)>?

ഒരു മരുഭൂമി  പോലെ  ഉണങ്ങി  വരണ്ടു , ഒരു  മരപ്പച്ചക്കായി  കാത്തിരുന്ന  എന്റെ  മുന്നിലേക്ക്‌  മഴയായി  പെയ്തിരങ്ങിയതാണ്  അവള്‍ . ആദ്യമേ  കണ്ടപ്പോള്‍  എനിക്ക്  അവളോട്‌  ഇഷ്ടം  തോന്നി  ഇല്ലെങ്കിലും ,മെല്ലെ  അവളോട്‌  അടുത്തപ്പോള്‍  എന്തോ  ഒരു  ആത്മബന്ധം  ഞങ്ങളില്‍  ഉരുത്തിരിഞ്ഞു  വരുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു . ഞാന്‍  ആദ്യം  മടിച്ചു  മടിച്ചായിരുന്നു  അവളോട്‌  സംസാരിച്ചിരുന്നത് . അവളെ  ആദ്യം കണ്ടപ്പോള്‍  അവള്‍  പറഞ്ഞു , സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആകണം എങ്കില്‍  എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള  എല്ലാ  വിവരങ്ങളും  അവളോട്‌ പറയണം എന്ന് . ഒരു  പക്ഷെ  ഒരിക്കലും  ചതിക്കപെടരുത്  എന്നുള്ള  അവളുടെ  ആഗ്രഹം  ആയിരിക്കണം  അതിനു അവളെ  പ്രേരിപ്പിച്ചത് .
സത്യസന്ധമായ  ഒരു  ബന്ധം  ആഗ്രഹിച്ച  ഞാന്‍  ഒരു  മറയും  കൂടാതെ  അവള്‍ക്കു  എന്റെ  എല്ലാ  വിവരങ്ങളും  കൈമാറി . അവള്‍  അത്  ഇപ്പോഴും  നിധി  പോലെ ഇപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്നു .

പിന്നീടു അവള്‍ എന്നോട് എന്റെ ഒരു ചിത്രം ചോദിച്ചു . ഞാന്‍  ആദ്യം  ഒന്ന്  അമ്പരന്നു , മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു,  ഇനി  വല്ല  കൊട്റെഷനും കൊടുക്കാനാന്നോ  എന്ന് . പക്ഷെ  അവളുടെ  ചിരിയിലെ  സത്യസന്ധത  എന്നെ  വല്ലാതെ  മയക്കി  കളഞ്ഞു .
കയ്യില്‍  ഒരു  ചിത്രം  ഉടനെ  എടുക്കാന്‍  ഇല്ലാത്തതു  കാരണം  ഞാന്‍  എന്റെ  മറ്റൊരു  സുഹൃത്തിനു  കൊടുത്ത ഒരു  ചിത്രം വാങ്ങി  അവള്‍ക്കു  കൊടുത്തു . ആ ചിത്രം കണ്ടപ്പോള്‍  ആദ്യം  അവളൊന്നു  ചിരിച്ചു,  എങ്കിലും  പിന്നീടു  എന്നോട്  പറഞ്ഞു, കറുമ്പന്‍  ആണെങ്കിലും  നീ  ഒരു  സുന്ദരന്‍  തന്നെ എന്ന്. അതെനിക്ക്  വളരെ  അധികം  ഇഷ്ടപ്പെട്ടു . എന്നിലെവിടെയോ  ഒരു  ശ്രീനിവാസന്‍  കോമ്ബ്ലെക്സ്  ഉണ്ടെന്നു  എനിക്ക്  പണ്ടേ  അറിയാമായിരുന്നു.

പലപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ  ഒത്തുചേരലുകള്‍ ചെറിയ  കാര്യങ്ങളില്‍  നിന്നും  വലിയ  സംഭാഷണത്തിലേക്ക്  പോകുമായിരുന്നു.  ഞാന്‍  എന്ത്  പ്രത്യേകത  ഉള്ള  കാര്യം  ചെയ്താലും  അത് അവളോട്‌  പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍  അതുപോലെ  തന്നെ  അവളുടെയും കൂടാതെ അവളുടെ  സുഹൃത്തുകളുടെയും വിശേഷങ്ങള്‍ ഞാനുമായി  പങ്കു  വെക്കുമായിരുന്നു. അവളിലൂടെ  ഞാന്‍  അവളുടെ  സുഹൃത്തുകളും , പിന്നീട്  എന്റെതുമായ  സുഹൃത്തുകളും ആയി  സംസാരിക്കാരുണ്ടായിരുന്നു.

രാവിലെ  എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോള്‍  തന്നെ  അവളെ  കാണണം എന്ന  ആഗ്രഹം  എന്റെ  മനസിലുണ്ടാകും .
പക്ഷെ  പലപ്പോഴും സമയക്കുറവു  കൊണ്ട്  അത്  പറ്റാതെ  പോകും . എന്നിരുന്നാലും  ഞാന്‍  ദിവസവും  ഓഫീസില്‍  എത്തുമ്പോള്‍  എന്റെ  മെയില്‍ബോക്സ് ഓപ്പണ്‍  ചെയ്യുന്നതിന്  മുന്‍പേ  അവളെ  ആയിരുന്നു  തിരഞ്ഞിരുന്നത് .
ഞാന്‍  പോലും  അറിയാതെ  എന്റെ  മനസിന്‌  അവളോട്‌ ഒരു  ചെറിയ  പ്രണയം  തോന്നി  ഇരുന്നു .
അത്  സത്യമെന്ന്  ഞാന്‍  പലപ്പോഴും  തിരിച്ചു  അറിഞ്ഞിരുന്നു .
അവള്‍ എപ്പോഴും അനുസരണ  ഉള്ള  ഒരു  കൊച്ചു  കുട്ടിയെ  പോലെ, തിരിച്ചൊന്നും  പറയാതെ  ഒരു  ചെറു  പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ടിരിക്കുമായിരുന്നു.
അതെന്നെ  കൂടുതല്‍  കൂടുതല്‍  അവളോട്‌  അടുക്കാന്‍  സഹായിച്ചു .
അവളിലൂടെ  ഞാന്‍  പറയുന്നതെല്ലാം  എന്റെ  സുഹൃത്തുക്കളും  അറിഞ്ഞിരുന്നു .  അങ്ങനെ  അവള്‍  എന്റെ  സൌഹൃദ  വലയം  വലുതാക്കി  കൊണ്ടേ  ഇരുന്നു.

പലപ്പോഴും  ഉറക്കം  പോലും  കളഞ്ഞു  ഞാന്‍ അവളുടെ  മുന്‍പില്‍  കുത്തി  ഇരുന്നു  സംസാരിക്കുമായിരുന്നു.
എന്തോ  പലപ്പോഴും  അവള്‍  എനിക്കൊരു  ആശ്വാസം ആയിരുന്നു . ആരും  കൂടെ ഇല്ലാതെ, ഒറ്റക്കാണെന്നു  തോന്നുന്ന  വേളകളില്‍  അവള്‍  എപ്പോഴും എന്റെ  അടുത്ത്  ഓടി എത്തുമായിരുന്നു.

പക്ഷെ  കഴിഞ്ഞ  ഒരാഴ്ച  ആയി  എന്തോ  ഞാന്‍  അവളില്‍  നിന്നും വല്ലാതെ  അകന്നോ  എന്നൊരു  ചിന്ത  എന്നെ  അലട്ടുന്നു . ഒരു  പക്ഷെ  അകന്നിരിക്കാം , കാരണം  ഞാന്‍  കഴിഞ്ഞ  ഞായര്‍  ആഴ്ച  ആയിരുന്നല്ലോ  അവളെ  പോലെ  തന്നെ  സുന്ദരിയും , നല്ലവളുമായ  അവളുടെ  സുഹൃത്തിനെ  കണ്ടത്, എന്റെ  ഇപ്പോഴത്തെ പുതിയ  സുഹൃത്ത്‌.
ശരിയാണ് ഇന്നലെ  കൂടി  ഇടക്കൊന്നു  അവളോട്‌  സംസാരിച്ചപ്പോള്‍  അവള്‍  പറയുന്നത്  കേട്ടു,

"പുതിയ  സുഹൃത്തുകളെ  കിട്ടിയപ്പോള്‍  എന്നെ  വേണ്ടാതായല്ലോ   എന്ന്  .-)>?"

ഇപ്പോള്‍  ഞാന്‍  ശരിക്കും അവളുടെ  സുഹൃത്തിന്റെ  കൂടെ  ആണ്  കൂടുതല്‍  അടുപ്പം. അതില്‍  അവള്‍ക്കു  നല്ല ദേഷ്യവും , വിഷമവും  ഉണ്ടാകും .
പക്ഷെ  ഞാന്‍  എന്ത്  ചെയ്യാനാണ്. സ്നേഹം  എന്നത്  ആര്‍ക്കും  ആരോടും  തോന്നാവുന്ന  ഒന്നാണല്ലോ .
അത്  പോലെ  തന്നെ  തട്ടി  തെരുപ്പിക്കാവുന്നതും .
പക്ഷെ  ഞാന്‍  അവളോട്‌  അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല . എന്ത് വില  കൊടുത്തും  ഞാന്‍  അവളോടൊപ്പം  തന്നെ  ഉണ്ടാകും.
പക്ഷെ  എനിക്ക്  അവളെ  പോലെ അവളുടെ  സുഹൃത്തും  പ്രിയങ്കരി  ആണ് അതുകൊണ്ട് അതിനെയും ഉപേക്ഷിക്കാന്‍  പറ്റില്ല .
അങ്ങനെ  ഈ രണ്ടു  പേരുടെയും ഇടയില്‍  കിടന്നു  ഞാന്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടുക ആണ്.

ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്റെ  സമയം ഇവര്‍ക്ക് രണ്ടു  പേര്‍ക്കുമായി  വീതിച്ചു  കൊടുത്ത്, എല്ലാവരെയും  തൃപ്തി  പെടുത്തി, സ്വയം  തൃപ്തനായി  ഇങ്ങനെ  ജീവിക്കുന്നു. എന്റെ പ്രിയ  സഖികളായ  Facebook ഇന്റെയും, Blog ഇന്റെയും  കൂടെ.

ഒരേ  ഒരു  പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ  "ഇനിയും  Mark  Zuckerberg മാര്‍  ഉണ്ടാകരുതേ". കാരണം  ഇനിയും മറ്റൊരാള്‍ക്ക്‌  വീതിച്ചു നല്കാന്‍  എന്റെ  കയ്യില്‍  സമയം  ഇല്ല  എന്നത്  തന്നെ.

A Crush(ed) Odyssey

Looking back to my college days, I feel great as it reminds me of the wonderful time I spent with my true friends. This is an extract from my real life.

With great guts I walked through the corridors of my college.
As I reached the 3rd floor, I saw her standing outside the classroom waiting for her friend.With a smile I walked towards her. She responded with a pretty smile which I used to see in my daily dreams. As I reached her, I told “Hi Maria, tomorrow is our 'Tiger5' football finals with C Batch. They have got all the big guns in their team. I want to win this game. Will you be there to watch it? I wish you be there. Will you come tomorrow?”
Hearing my words she just smiled and said nothing.

After a long silence, I again asked her "Maria I really wish, will you come to watch the finals?”. She thought for a while and then replied to me, "I don't know anything about football, but I will come’. That is one of the most wonderful moment I still cherish. I felt great, I felt like Hilary after conquering Everest, on top with joy and pride. I just said bye to her and left there. That night was a wonderful dreamy night for me. I was the prince and she was my princess. We walked through the desert, jumped over the clouds, swum in the Nile. Everything was wonderful.

Yes, it all started on a Christmas Eve, when I first met her. We chatted for a long time about studies, college, friends, and family. One thing which was common to us was our frequency that was a real match. And we used to meet each other so frequently.

Atlas the finals came. All my friends were gathered in the ground, waiting for the game to start. Me in the middle of dreams, waited for her. My team was planning strategies but without their captain, as I was lost in love.
Seeing me lost in the dreams my batch mates started teasing. I just responded with smile having the confidence that she will come to watch me playing, scoring the goals for my team and my girl.

The game started, I really played hard and we completed the first half with 0-0 on board. I searched for her but no sight of her nearby and I was half dead, but still I had that last bit of hope, which gave me the power to fight back. I expected her entry at any time, so played with full threshold to score for her.

As the time passed by, I felt like sinking in deep water, all of a sudden I heard a comment from one of my close friend- "Navin, don’t wait for her man, she won't come . Just now I saw her walking with her friends to attends John’s birthday party".

After hearing this, I was fully lost. All of a sudden my opponents started scoring goals one after another. And the game ended with 0-3 on board. I stood like the captain of a sinking ship. All the blames were thrown on me. I called her and asked “Why did not you come”, she replied “Sorry I don’t like football players”.
And my first crush turned to be a crash.

My journey continues with smiles, chats, crushes, proposals and finally the same old crash. But am cool, coz am a “Football Player”.

Last Dream

I did not know what made me write this until I wrote it fully. Finally I realized I was dreaming.

I started walking through the desert,through the sands where a thousand stories of yesterday are lying. It was too hot for me to walk through the lonely, vast sand hills but your sparkling face led me through the wonderland.

Sun was moving from east to west. Suddenly I felt thirsty and I looked around, nowhere near I found a greenery. I felt as if I am lost in the sands which was once my favourite attraction. I always loved deserts and even in my sweetest dreams I went through these places, where for the first time I saw a queen on the camel and I felt she was searching for me.

Whenever I tried to get to her I was woke up from my dream. I cursed the dreams a thousand times just because it ends so quickly and leaves behind nothing but only hopes. I even prayed to the God for hours and asked him to last the dreams for long but no use at all. It comes and vanishes all of a sudden. But you know, her cute face never vanished from my heart. I was always in search for that face in the crowd until I met you and knowing that you are the queen who came to my dreams.

After we met I had a lot to dream, the time we spent, words you told, smile you gifted to my jokes, tears you dedicated to my sorrows and the confidence you gave which made me a hero. I believe you are everything to me and I know you too feel the same. When ever I was alone I wanted you to be with me.
But on that rainy Saturday you went away from me without saying a word. That was the first time I really cursed this life. It will give us everything we like but without saying a word it will take away all those gifts. You know I really do not wanted to miss you. That is why I always held you tight in my hands and you used to say "Nav, it is really hurting me". On hearing that I used to loosen my hands so that you could be comfortable. You know baby, I loved you so much, still loving you and will for ever. I do not know why you went without me but I will never curse you rather myself...

Now I am on my way to her. Suddenly I heard her voice "Nav fasten up, how long I was waiting for you? me alone, with your memories. Come on, hold my hands, I will help you to step into my world, the land you never saw even in your dreams". My eyes brightened, I looked around but she was not there and I felt so bad. Suddenly through the clouds her fair, lean hands came out and it held my hand and through the clouds I stepped into that new world which I knew was "HEAVEN".

From Cruch to Crash

This writing is a mix of reality and imagination.
Extract from this writing: "I really like you, I like your jokes, I like your friendship, I like the time which we spend together, But!!!!! ".
"I like you as a friend. Just a friend and not more than that"

It was on 9th June 2005, I first saw her.
Her child face attracted me the most. She was the most beautiful girl in our litmus batch who joined the company on June 9th. As we entered into the conference room to meet HR, to complete the joining formalities she sat opposite to me. I felt so lucky that I could see her cute face by looking straight. But I lacked the confidence to look at her as I felt too inferior to her. After all, it is very difficult for a dark guy like me to attract a good looking girl like her. But I was not in a mood to give up as I had nothing to loose. I tried to be smart in front of others and to an extend I was successful in getting her attention.

On the next day, our team was split into different groups with six members each. In my team, we were three boys and three girls and she was one among them. I was very happy to have her in my team. We started talking to each other, sending messages, discussing personal matters etc. As the days passed we became good friends. I even felt that she was a part of mine.

Every day we used to send "Good Night" messages. Always my messages ended "Gunnite. Sweet Dreams" and her "May God Bless You". My mother always insisted me to marry a girl who is always God fearing and I observed that quality in her and which in turn boosted my love towards her. Sooner my messages also started ending "May God Bless You". I even felt that transition and I loved it.

Finally I decided to tell her about my love but what confused me was "How could I present myself to her?".
I do remember, in those days I even saw some romantic films to get an idea to propose her. But all those were too cinematic and lacked soul in it. So I decided not to try any of those. One day I got a mail from one of my friend with subject line "You Are My Angel". It had got a check list confirm whether we are in love with someone. After reading that I realized, I was in deep love with her and I decided to propose her. I forwarded that mail to her with some notes in it.

I wrote, "It is your face that comes into my mind while reading this. I doubt you are my Angel".

She did not respond to my mail for a long time and I thought she had not even seen it. On that day after office hours she came to me and asked.
"I got a mail from you, what was that?"
I said, "What I had written is true and that is the true feeling I felt while reading that mail".
I saw her, looking into my face with a fainted feeling. I continued, "I do not know why or how, But I truly love you".

After saying this I felt like a king. She just laughed at me and then all of a sudden her face turned red and she started crying. With tears in her eyes, she said "I really like you, I like your jokes, I like your friendship, I like the time which we spend together, But!!!!! ".
"I like you as a friend. Just a friend and not more than that".

That was the moment when I realized how a crush can turn out to be a crash. All the dreams which I saw about her, all the songs to which we both danced together in my dreams flashed through my mind and I was totally lost.
I asked her "No hope ?".
She replied "Sorry".
I felt so bad and I walked out from there.

As I passed through the corridor of that building,
I saw another girl with a similar child face and similar charm.
Suddenly the same songs came to my mind, but this time it was the new girl who was dancing with me. I felt so happy and comfortable. I went to her and said "Hi, May god bless you".
With a cute smile on her face, she replied "Sweet dreams". Hearing that I said to myself "Navin, its your chance now".

With lot of hope I went out of my office that day with my new Valentine in my heart.